Aktualności
Co może Ci pomóc w określeniu czystości powierza.
.jpg)
Porosty, które pojawiają się na korze drzew liściastych w naszym otoczeniu dowodzą o zanieczyszczeniu środowiska. Sprawdź, na co jesteśmy narażeni.
Skala porostowa to skala, za pomocą której, poprzez obserwacje typów plech porostów rosnących na korze drzew liściastych, można ocenić poziom zanieczyszczenia powietrza na danym terenie. Porosty pełnią tu rolę gatunku wskaźnikowego (bioindykatora). Prezentowana poniżej skala porostowa została opracowana została przez Józefa Kiszkę w 1990 roku i zmodernizowana przez U. Bielczyk w 2001 r. Wymienia ona siedem stref skali porostów:
Strefa I: Bezwzględna pustynia bezporostowa – obszar, na którym nie występują porosty listkowate i krzaczkowate, będące dobrymi bioindykatorami czystości powietrza. Brak także porostów nadrzewnych, nawet skorupiastych; co najwyżej występują jednokomórkowe glony tworzące zielone lub brunatne naloty na korze drzew. Obejmuje centra miast, wysypiska śmieci, tereny wokół ośrodków przemysłowych i przy drogach o intensywnym ruchu samochodowym. Przyczyną jest duża emisja dwutlenku siarki oraz mała wilgotność powietrza.
Strefa II: Względna pustynia bezporostowa – o bardzo silnym zanieczyszczeniu powietrza. Występują tylko najodporniejsze porosty skorupiaste lub proszkowate, np. misecznica proszkowata oraz liszajce.
Strefa III: Wewnętrzna strefa osłabionej wegetacji – o silnie zanieczyszczonym powietrzu. Mogą występować niektóre porosty drobnolistkowate, np. paznokietnik ostrygowy, obrost wzniesiony, złotorost postrzępiony.
Strefa IV: Środkowa strefa osłabionej wegetacji – o średnio zanieczyszczonym powietrzu. Występują porosty listkowate, pojawiają się niektóre porosty krzaczkowate. Występują tu m.in: pustułka pęcherzykowata, tarczownica bruzdkowana.
Strefa V: Zewnętrzna strefa osłabionej wegetacji – o względnie mało zanieczyszczonym powietrzu. Porosty listkowate zajmują już duże powierzchnie, coraz częściej też występują porosty krzaczkowate. Przykłady gatunków: mąkla tarniowa, mąklik otrębiasty, zdarzają się odnożyce, ale ich plechy są zdeformowane i słabo wykształcone.
Strefa VI: Wewnętrzna strefa normalnej wegetacji – o nieznacznym zanieczyszczeniu powietrza. Występują wrażliwe na zanieczyszczenia porosty skorupiaste, listkowate i krzaczaste, a także niektóre nitkowate, np. włostka brązowa, brodaczka kępkowa, płucnik modry.
Strefa VII: Typowa strefa normalnej wegetacji – powietrze czyste lub co najwyżej minimalnie skażone. Flora porostów bogata, występują także gatunki bardzo wrażliwe z rodzajów: włostka, brodaczka, pawężniczka, granicznik.
Na obszarach 5 parków krajobrazowych tj.: Lasy Janowskie, Puszczy Solskiej, Południoworoztoczańskiego, Pogórza Przemyskiego i Gór Słonnych spotkacie różne gatunki porostów, a jakie?
Niebawem dowiecie się z folderu, który jest w trakcie opracowywania i ukaże się jesienią br.
Źródło: www.lasy.gov.pl, www.google.com